De ervaringsdeskundigen hebben in het afgelopen jaar bij 94 jongeren / gezinnen een rol gespeeld. De manier waarop ze betrokken zijn in een hulptraject verschilt.
Vanaf de start werkt KOOS met ervaringsdeskundigheid, als essentieel onderdeel van een multidisciplinair team en in meedenkkracht op onze ontwikkelthema’s. In elk team werkt een ervaringsdeskundige. De ervaringsdeskundigen begrijpen wat cliënten meemaken en creëren vertrouwen. Ze luisteren zonder oordeel, waardoor veelal jongeren zich veilig voelen. De ervaringsdeskundigen hebben in het afgelopen jaar bij 94 jongeren / gezinnen een rol gespeeld.
Als ik terugkijk op de afgelopen maanden bij KOOS, ben ik trots. Ik ben trots op hoe onderwerpen als genderdysforie en eetstoornissen uit de onbekend- en onbeminde sfeer gebracht worden. Ik ben trots hoe KOOS de samenwerking met informele zorgorganisaties aangaat en hoe KOOS andere organisaties en gemeenten inspireert om te werken met ervaringsdeskundigheid. En hoewel het tof is dat ervaringsdeskundigheid zich verspreidt naar vrijwel elke wortel en tak van KOOS, ben ik het allermeest trots op hoe wij worden ingezet voor onze jongeren en gezinnen, bij elke stap van het traject.
De metafoor die ik voor mijn vak vaak gebruik is die van de ‘brug’, tussen ouders en kinderen, tussen gezin en professionals en tussen nu (middenin de problematiek) en later (in/na herstel). Toekomstperspectief hebben -of maken- is van enorm belang voor jongeren die middenin hun problematiek zitten, maar ga dat maar eens uit de lucht toveren terwijl er zo veel op je bordje ligt! Hoe kun je je voorstellen hoe het is om rustig baantjes te trekken, wanneer er bij jou storm op zee is en je verdrinkt?
Mijns inziens ligt daar één van de belangrijkste aspecten van wat wij doen: het vormgeven van (toekomst)perspectief. Soms doet het feit dat ik er ben al iets. Ik denk dan terug aan het meisje dat na onze kennismaking een jaar geleden zei: “Ik dacht eigenlijk helemaal niet dat je kon herstellen van een eetstoornis, dat ik er altijd wel mee zou worstelen.”. Van tevoren was ze sceptisch geweest, zei ze, maar te horen hoe mijn herstel is verlopen en hoe mijn relatie met mezelf er nu uit ziet, gaf haar motivatie om daar ook heen te willen. Samen zijn we in kaart gaan brengen hoe ‘herstel’ er uit ziet, hoe haar relatie met eten nu is en hoe ze wil dat die gaat worden. Een paar maanden later stuurde ze me een filmpje dat ze de broek die ze gebruikte als “af-val motivatie” in de vuurkorf gooide als symbolisch afscheid. Bij terugval in negatieve gedachten pakken we altijd haar toekomstige zelf er weer bij, als motivatie, want dat is degene die al dat werk en zelfliefde verdient.
Dàt is de kern: ik kon het, en jij ook, samen. Kijk maar.
Ik ben trots op mijn eigen herstel, dat ik als ervaringsdeskundige bij mag dragen aan de gezondheid van jongeren voor KOOS. Maar het allermeest, ben ik trots op haar en jongeren zoals zij.
